Co powie Oskar...o socjalizacji.

     Roof roof !

Chciałbym Wam dzisiaj opowiedzieć o takim miejscu gdzie moje Mamy zabrały mnie po kilku dniach pobytu w domu. Było to rok temu. Wydaje mi się, że mówiły na to Psie Przedszkole. Miałem tam koleżankę Keire i kolegę Arisa. W trójkę stanowiliśmy grupę przedszkolaków-owczarków niemieckich. Była tam też moja pierwsza Ciocia Patrycja. Łapka dla Ciebie ciociu ! Ciocia tłumaczyła nam, że mamy być grzeczni i urosnąć na mądre pieski. Grzecznie słuchaliśmy jej rad ale najlepszym momentem był czas jak mogliśmy się wszyscy bawić! Oprócz samej zabawy nauczyłem się tam dużo mądrych rzeczy. Najważniejszą z nich było poznanie psiego świata. Ciocia nauczyła nas jak zachowywać się w stosunku do innych psów i ludzi. To się nazywa socjalizacja !

Zacznijmy od początku…

J. Paul Scott, prowadząc badania na psami w Bar Harbor, sformułował teorię okresów krytycznych u psów. Definiuje się je jako okresy w życiu szczenięcia, kiedy niewielkie doświadczenia mają kluczowy wpływ na kształtowanie się zachowań dorosłego psa. Dla różnych zachowań istnieją różne okresy krytyczne.

Pierwszy okres zwiększonej wrażliwości trwa jakieś dwa tygodnie po urodzeniu – okres neonatalny. W tym momencie najważniejsza stają się dwa aspekty:

•          Szczenięta zależne są od matki
•          Poza wzrokiem i słuchem wszystkie zmysły są już rozwinięte.

Istotny jest zmysł węchu, dzięki któremu szczenięta poznają otaczający świat. Pomocny jest zapach śliny matki, który ma istotne znaczenie dla przeżycia.

Okres przejściowy to okres gwałtownych zmian. Szczeniaki otwierają oczy, potem uszy, nie­pew­nie jeszcze ale pró­bują sta­wać o wła­snych siłach. Wszystkie zmysły włączają się do działania. W tym okresie normuje się elektryczna aktywność mózgu. Widać wyraźne różnice między snem a aktywnością. Szczenię zaczyna podejmować pierwsze społeczne działania.

Najbardziej brzemiennym w skutki jest jednak okres socjalizacji trwający od 4 do 12 tygodnia. To co teraz się dzieję – wszystkie wydarzenia, które były, i te, które dopiero będą miały miejsce, ukształtują zachowanie psa na zawsze.

W tym czasie każdy szczeniak uczy się kontaktów socjalnych z całym psim światem. Szczenię nie rodzi się ze świadomością, że jest psem. Z czasem dowiaduje się, czego się od niego oczekuje, a także poznaje podstawowe zasady, które pozwalają na prawidłowe funkcjonowanie w określonej psiej społeczności. Pies socjalizuje się z psami, aby sam wiedział jak ma się zachowywać w stosunku do innych psów, ale musi być także socjalizowany z ludźmi. Musi akceptować zarówno psy, jak i ludzi jako członków stada.

Co się jednak stanie, jeśli w okresie socjalizacji zabraknie kontaktu z człowiekiem? Naukowcy z Bar Harbor próbowali poddać późnej socjalizacji jedno z szczeniąt, które nie miało wcześniej kontaktu z człowiekiem. Mimo ogromu trudu włożonego w oswajanie oraz poświęcanie uwagi, nigdy nie stał się on dobrze socjalizowanym psem. Do końca życia przejawiał silny lęk w stosunku do obcych. 

Podczas pisania pomagały mi "Tajemnice psiego umysłu" Stanley Coren.